Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieście w Łodzi

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w Wydziale XVIII Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Artur Piotr Wewióra

protokolant: Michał Frajtak

rozpoznawszy w dniu: 12 kwietnia 2017 roku

w Ł. na rozprawie

sprawę z powództwa: Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.

przeciwko: D. T.

o: zapłatę

oddala powództwo.

XVIII C 232/17

UZASADNIENIE

I.  Stanowiska stron.

Powód Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W., reprezentowany przez radcę prawnego, domagał się zasądzenia od pozwanej D. T. 627,85 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, nadto kosztów procesu według norm przepisanych, tytułem należności powstałych w związku z umową numer (...) (numer referencyjny (...)) zawartą 3 listopada 2011 roku przez pozwaną z nieokreślonym podmiotem, w zakresie których powód jest następcą prawnym pierwotnego wierzyciela.

Pozwana nie zajęła stanowiska w sprawie; wydano wyrok zaoczny.

II.  Ustalenia faktyczne i ocena dowodów.

(...) zawarł 31 marca 2016 roku umowę przelewu wierzytelności z Prokura Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym we W.. Objęte nimi zostały wierzytelności powstałe w ramach umów kredytowych zawartych przez dłużników z podmiotami trzecimi, a następnie przeniesione na (...).

(umowa, k. 6 – 9)

Powód w pozwie zakreślił podstawę rozstrzygnięcia, wskazując na umowę zawartą 3 listopada 2011 roku między pozwaną a nieokreślonym podmiotem. Jednakże z załączonego materiału wynika, że żadnej takiej umowy nie zawierano, gdyż wierzytelności, których ma dotyczyć umowa z 31 marca 2016 roku, powstały – zgodnie z treścią umowy cesji – wskutek zawarcia umów przez dłużników z innymi podmiotami, a nie z (...).

Należy przy tym zauważyć, że stosowanie art. 339 § 2 k.p.c. możliwe jest o tyle tylko, o ile twierdzenia z pozwu nie budzą wątpliwości. Trudno mówić o takiej sytuacji, gdy twierdzenia z pozwu nie odpowiadają prawdzie, a w szczególności gdy stoją w sprzeczności z dowodami załączonymi do tegoż pozwu.

Kserokopie umów z innym podmiotem (k. 22 – 25) nie mogłyby stanowić podstawy ustaleń, jako niepotwierdzone za zgodność z oryginałem. Niezależnie już od tego należy dostrzec, że dokument ten nosi inną datę zawarcia aniżeli wskazywana w pozwie. Nie wiadomo również, dlaczego numer umowy i numer referencyjny mają oznaczać w istocie jedną umowę. Również w tym wypadku nie jest to umowa łącząca pozwaną z (...), tak więc nawet przy uwzględnieniu tych umów – jak już wskazano: z innej daty aniżeli twierdzona w pozwie, co stanowiłoby niedopuszczalną zmianę przedmiotową powództwa w postępowaniu uproszczonym, brak dowodu przelewu między kontrahentem pozwanej a (...).

III.  Ocena roszczenia.

Powód nie wykazał iżby istniała umowa zawarta 3 listopada 2011 roku przez pozwaną i (...). W postępowaniu uproszczonym zmiana przedmiotowa powództwa jest niedopuszczalna, stąd powództwo podlega oddaleniu w całości.

Należy przy tym zwrócić uwagę, że umowy kredytowe mogą być zawierane wyłącznie przez banki – umowa kredytu jest czynnością bankową (art. 5 ust. 1 pkt 3 i ust. 4 p.b.1), a żaden z podmiotów wymienionych w § 2 ust. 1 pkt d umowy z 31 marca 2016 roku (k. 9) nie jest bankiem. W zakresie dających się obecnie poczynić ustaleń, byłyby to więc umowy dotknięte wadą, skoro wykonywanie czynności bankowych bez zezwolenia nie stanowi podstawy do pobierania oprocentowania, prowizji, opłat ani innego wynagrodzenia (art. 170 ust. 1 p.b.), zaś kto otrzymał oprocentowanie, prowizję, opłatę lub inne wynagrodzenie za czynności, o których mowa wyżej, jest zobowiązany do ich zwrotu (art. 170 ust. 2 p.b.).

IV.  Koszty.

Powód przegrał sprawę w całości.

Wobec wydania wyroku zaocznego, nie sposób jednak na obecnym etapie twierdzić o istnieniu kosztów pozwanej, podlegających zwrotowi jako koszty procesu (art. 98 § 2 k.p.c.).

1 Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe. (j.t. – Dz. U. z 2016 r., poz. 1988, z późn. zm.); przywołane przepisy nie były nowelizowane od ogłoszenia ustawy.