Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieście w Łodzi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi, I Wydział Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Bartosz Kasielski

Protokolant: stażysta Beata Ociesa

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2018 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa E. D. Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G.

przeciwko W. C.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od E. D. Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G. na rzecz W. C. kwotę 302,60 zł (trzysta dwa złotych 60/100) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt I C 539/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 4 grudnia 2017 roku E. D. Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w G. wystąpił przeciwko W. C. o zapłatę kwoty 1.349,89 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości 14 % w stosunku rocznym od dnia 15 lutego 2017 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego.

(pozew k.2 – 5)

Nakazem zapłaty z dnia 22 grudnia 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty k.5v)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty z dnia 13 kwietnia 2018 roku W. C. wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu.

Pozwana zakwestionowała wysokość dochodzonej należności jako nieudowodnionej. Nadto zwróciła uwagę na brak wykazania nabycia wierzytelności objętej żądaniem pozwu, a w konsekwencji brak legitymacji czynnej powódki.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k.11v – 13)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 28 kwietnia 2016 roku W. C. zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. umowę pożyczki numer (...), na podstawie której otrzymała kwotę 800 złotych na okres 38 tygodni z przeznaczeniem na zaspokojenie zwykłych potrzeb rodzinnych. Środki pieniężne miały zostać wypłacone w następujący sposób : 760,28 złotych w ramach I transzy oraz 39,72 złotych w ramach II transzy w dnu 20 maja 2016 roku.

Strony ustaliły wysokość prowizji na kwotę 231 złotych, opłaty przygotowawczej na kwotę 50 złotych, stopę oprocentowania w wysokości 10 % (łącznie odsetki – 44,03 złotych), a także koszt przystąpienia pożyczkobiorcy do umowy ubezpieczenia na kwotę 84 złote.

Rzeczywista roczna stopa oprocentowania wynosiła 227,79 %, a łączna kwota do zapłaty przez W. C. w trakcie trwania umowy – 1.209,03 złotych.

Pożyczkobiorca oświadczył w treści umowy, że otrzymał całą kwotę pożyczki

(umowa pożyczki k.27 – 28, umowa ubezpieczenia k.65 – 71)

W dniu 31 lipca 2017 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. i E. D. Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w G., reprezentowane przez (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. zwarły umowę przelewu wierzytelności, na mocy której cesjonariusz nabył prawa wynikające z umów pożyczek zawieranych przez cedenta. W załączniku do przedmiotowej umowy pod pozycją numer 326 znalazło się zadłużenie W. C. z tytułu umowy pożyczki numer (...) z dnia 28 kwietnia 2016 roku w łącznej kwocie 1.349,89 złotych, w tym 1.016,70 złotych tytułem kapitału, 33,19 złotych tytułem odsetek oraz 300 złotych tytułem kosztów.

(umowa cesji wraz z załącznikiem k.30 – 35)

Zaległość z tytułu umowy pożyczki nie została w całości uregulowana przez W. C..

(zapis rozmów telefonicznych k.20)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie złożonych w toku postępowania dokumentów oraz zapisów nagrań rozmów telefonicznych prowadzonych między przedstawicielami powódki, a pozwaną.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje :

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

W myśl art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgromadzony materiał dowodowy potwierdza fakt zawarcia przez pozwaną umowy pożyczki gotówkowej z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. w dniu 28 kwietnia 2016 roku (k.27 – 28), jak również brak wywiązania się przez pożyczkobiorcę z całości nałożonych na niego obowiązków (zapis rozmów telefonicznych k.20). Mając na względzie treść stosunku prawnego łączącego strony, w szczególności zaś udzielenie pożyczki na okres 38 tygodni nie sposób przyjąć, aby roszczenie z tego tytułu nie było wymagalne. Termin płatności pierwszej raty przypadał na dzień 10 maja 2016 roku, a kolejnych na wtorek danego tygodnia. Prowadzi to do konkluzji, że ostatnia rata miała zostać spłacona w dniu 24 stycznia 2017 roku, a to oznacza, że z dniem następnym (25 stycznia 2017 roku) roszczenia z tytułu zawartej umowy stały się wymagalne. Tym samym trudno uznać za zasadny zgłoszony przez pozwaną zarzut przedawnienia, jak również zastrzeżenia dotyczące skuteczności wypowiedzenia umowy (w kontekście pisma z dnia 31 stycznia 2017 roku zawierającego stosowne oświadczenie pożyczkodawcy).

Przechodząc do kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy należy stwierdzić, że powództwo nie zostało udowodnione zarówno co do zasady, jak i co do wysokości.

Powód opierał swoją legitymację czynną na okoliczności związanej z nabyciem spornej wierzytelności w drodze umowy cesji z dnia 31 lipca 2017 roku. O ile jednak sam dokument umowy wraz z załącznikiem został do akt sprawy załączony, o tyle brak jest jakichkolwiek dowodów potwierdzających uprawnienie do działania w imieniu funduszu sekurytyzacyjnego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.. Co prawda z treści zawiadomienia o zmianie wierzyciela z dnia 22 sierpnia 2017 roku (k.36) wynika, że fundusz zarządzany jest przez spółkę prawa handlowego, niemniej jednak brak dokumentu potwierdzającego ten fakt, zaś załączony wyciąg z rejestru funduszy inwestycyjnych wskazuje, że fundusz reprezentowany jest przez (...) Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych Spółkę Akcyjną z (...) w G. (rubryka czwarta wyciągu k.38), z kolei w rubryce dziesiątej „informacja o przejęciu zarządzania funduszem” brak jest jakiegokolwiek wpisu (k.39). Jednocześnie w treści pełnomocnictwa procesowego (k.21) zawarta jest informacja o zawarciu w dniu 31 lipca 2017 roku umowy o zarządzanie częścią portfela inwestycyjnego E. D. Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G. przez (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G., przy czym w dalszym ciągu brak jest umowy źródłowej, która potwierdzałby legitymację spółki prawa handlowego do reprezentowania funduszu przy zawieraniu umowy cesji. W tym kontekście można stwierdzić, że legitymacja czynna powódki została jedynie uprawdopodobniona, a brak wskazanych dokumentów (umowa o zarządzanie portfelem, jej zakres, umocowanie podmiotów zawierających umowę) wyklucza weryfikację skutecznego nabycia wierzytelności w drodze umowy cesji.

Mając na względzie treść art. 6 k.c. (ciężar dowodu – onus probandi) oraz związany z nim obowiązek wykazywania faktów, z których strona wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne, należało uznać, ze powódka nie wykazał również wysokości dochodzonego roszczenia, która była odzwierciedlona jedynie w treści załącznika do umowy cesji. Dokument tego rodzaju ma charakter dokumentu prywatnego w rozumieniu art. 245 k.c., co oznacza, że w przypadku kwestionowania jego treści (co mam miejsce w niniejszej sprawie) strona powołująca się na okoliczności w nim zawarte winna udowodnić objęte nim twierdzenia (art. 253 k.p.c.). Zgromadzony materiał dowodowy nie potwierdza zaś w żadnej mierze w jaki sposób i przy użyciu jakiej metodologii została stwierdzona kwota zaległego kapitału (1.016,70 złotych), od jakich kwot i w jakich okresach naliczane były odsetki (33,19 złotych) oraz z jakiego tytułu naliczone zostały koszty (300 złotych). Strona powodowa miała pełną inicjatywę dowodową w tym zakresie, lecz nie zaoferowała żadnych środków dowodowych pomimo kwestionowania tych okoliczności przez pozwaną. W przypadku podmiotu trudniącego się zawodowym obrotem wierzytelnościami, a przy tym reprezentowanego przez profesjonalnego pełnomocnika, trudno przyjąć, aby zachodziły jakiekolwiek obiektywne przeszkody do złożenia dokumentu stanowiącego pełne rozliczenie pożyczki udzielonej na rzecz W. C., w szczególności obrazującego wysokość każdego z elementów wpływających na rozmiar żądania objętego pozwem (zaliczanie wpłat, naliczanie należności ubocznych oraz kosztów).

W świetle powyższych argumentów, dwie kluczowe kwestie dla potrzeb niniejszego rozstrzygnięcia (legitymacja czynna oraz wysokość roszczenia) zostały przez powoda jedynie uprawdopodobnione (art. 243 k.p.c.), co pozostawało niewystarczające z uwagi na obowiązujące w postępowaniu cywilnym reguły postępowania dowodowego.

Z tych wszystkich względów powództwo podlegało oddaleniu w całości jako nieudowodnione.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik. Pozwana poniosła koszty w łącznej wysokości 302,60 złotych (270 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego - § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa oraz 15,60 złotych tytułem kosztów korespondencji) i w takiej wysokości zostały one przyznane na jej rzecz od powódki.