Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieście w Łodzi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w Wydziale XVIII Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Artur Piotr Wewióra

protokolant: Michał Frajtak

rozpoznawszy w dniu: 26 października 2016 roku

w Ł. na rozprawie

sprawę z powództwa: (...) spółki akcyjnej w Z.

przeciwko: M. S.

o: zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

I.  Stanowiska stron .

Powód (...) spółka akcyjna w Z. domagał się pozwem w elektronicznym postępowaniu upominawczym z 4 sierpnia 2010 roku od pozwanego M. S. 2.259 zł z odsetkami szczegółowo określonymi w pozwie podnosząc, że jest cesjonariuszem w zakresie wierzytelności (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W., wynikłej z bliżej nieokreślonej w uzasadnieniu pozwu umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, wraz z kosztami procesu według spisu.

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym z 25 sierpnia 2010 roku w sprawie XVI Nc-e (...) zasądzono dochodzone roszczenie i rozstrzygnięto o kosztach procesu.

Pozwany wniósł sprzeciw, domagając się oddalenia powództwa w całości. Zakwestionował istnienie wierzytelności wobec pierwotnego wierzyciela podnosząc w szczególności, że powód nie załączył umowy, na której opiera swoje żądanie.

II.  Ustalenia faktyczne i ocena dowodów.

W sprawie nie sposób poczynić ustaleń mających znaczenie dla ustalenia istnienia zobowiązania.

Trafnie podnosi pozwany, że powód nie przedstawił żadnego dowodu na to, że twierdzona przezeń wierzytelność kiedykolwiek w ogóle powstała – powód w szczególności nie złożył umowy, jaka miałaby być zawarta z pozwanym przez cedenta. Brak jest również jakiegokowiek wykazania wysokości roszczenia.

W istocie powód przedstawił jedynie kopię umowy przelewu wierzytelności wraz z wyciągiem z listy wierzytelności. Może to być jednak dowód wyłącznie co najwyżej zawarcia umowy cesji. Sama taka umowa nie jest jednak wystarczającym dowodem istnienia i wysokości wierzytelności, zwłaszcza w sytuacji gdy mimo wskazania przez pozwanego braku podstawowych dowodów w sprawie, nie zostały one przedstawione Sądowi w terminie umożliwiającym zbadanie ich na rozprawie.

W tych okolicznościach uznano, że powód nie wykazał istnienia twierdzonej wierzytelności, mimo spoczywającego nań w tym zakresie ciężaru dowodu (art. 6 k.c.).

III.  Ocena roszczenia.

Umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych jest pozakodeksową umową odpłatną. Jakkolwiek brak jest jednoznacznej definicji w tym zakresie, wzorowanej na kodeksowych definicjach poszczególnych umów nazwanych, to odpłatny charakter tej umowy nie budzi wątpliwości (art. 56 ust. 2 pkt 5 p.t.1).

Powód dochodzi wierzytelności jako cesjonariusz. Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Nie oznacza to jednak pogorszenia sytuacji dłużnika, gdyż przysługują mu nadal – choć już przeciwko nabywcy wierzytelności – wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie (art. 513 § 1 k.c.).

Pozwany w niniejszej sprawie skorzystał z tego uprawnienia i zakwestionował samo istnienie wierzytelności. Powód nie wykazał istnienia dochodzonego roszczenia z przyczyn wyżej szczegółowo omówionych.

W tej sytuacji powództwo podlega oddaleniu w całości.

IV.  Koszty.

Powód przegrał sprawę w całości.

Pozwany nie wykazał jednak poniesienia żadnych kosztów, podlegających zwrotowi jako koszty procesu (art. 98 § 2 k.p.c.).

1 Ustawa z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 171, poz. 1800, z późn. zm.).