Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieście w Łodzi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w Wydziale XVIII Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Artur Piotr Wewióra

protokolant: Beata Kowalska

rozpoznawszy w dniu: 29 marca 2018 roku

w Ł. na rozprawie

sprawę z powództwa: (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko: M. Ś.

o: zapłatę

oddala powództwo.

XVIII C 603/18

UZASADNIENIE

I.  Stanowiska stron.

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. domagał się od pozwanej M. Ś. 1.100,49 zł z odsetkami szczegółowo wskazanymi w pozwie, nadto kosztów procesu według norm przepisanych, tytułem nieokreślonej rodzajowo „umowy bankowej” z 12 października 2000 roku, zawartej przez pozwaną ze (...) Bankiem (...) spółką akcyjną, z której wierzytelność miała być przedmiotem pierwszej umowy cesji z 12 kwietnia 2011 roku. Powód ma być aktualnym następcą prawnym pierwotnego wierzyciela, w ramach przedmiotowej umowy.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa, wskazując, że nie jest w stanie potwierdzić roszczenia z uwagi na to, że nic nie pamięta, a nie dostawała żadnych ponagleń czy innego rodzaju pism.

II.  Ustalenia faktyczne i ocena dowodów.

Nie sposób czynić ustaleń, pozwalających na stwierdzenie istnienia roszczenia powoda.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa. Uwzględniając ogólny sens stanowiska na rozprawie, nadto fakt iż pozwana występuje bez zawodowego pełnomocnika, należy przyjąć, że w istocie po pierwsze przeczy zasadzie roszczenia, po drugie zaś podnosi zarzut przedawnienia, co wywieść należy z powoływania się na brak pamięci przy braku jakichkolwiek wezwań itp. Pozwana wskazuje bowiem w tej sytuacji na – z jednej strony upływ czasu, z drugiej – bierność powoda i jego poprzedników, co łącznie statuuje wszak instytucję przedawnienia (art. 117 § 2 k.c.).

W zakresie wykazania samego roszczenia, powód nie przedstawił żadnych dowodów.

III.  Ocena roszczenia.

Powód nie wykazał istnienia pierwotnej umowy ani dwóch z trzech umów cesji.

Powództwo podlega oddaleniu w całości. Nie sposób nawet wskazać, jakim rodzajem umowy – pożyczka, kredyt – była ta pierwotnie zawarta. Niepotwierdzone za zgodność kserokopie mogą być co najwyżej środkiem uprawdopodobnienia, a nie dowodem, także po 8 września 2016 roku, na co przekonująco zwrócił uwagę Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie III Ca 842/17. Przyjąć zatem należy, że ów brak potwierdzenia za zgodność z oryginałem oznacza, że danego oryginału osoba dokonująca pozostałych potwierdzeń nie widziała. Brak ten obciąża powoda (art. 6 k.c.).

Nawet niezależnie od powyższego, zasadnym okazałby się zarzut przedawnienia, skoro roszczenie musiało stać się wymagalne przed pierwszą cesją, a więc przed 12 kwietnia 2011 roku, a jak wynikałoby ze złożonych przez powoda kserokopii – gdyby jednak dowodowo je uwzględniać, czego Sąd nie czyni – stało się wymagalne najpóźniej 17 września 2002 roku, gdyż taką datę nosi bankowy tytuł egzekucyjny. Jednakże powód, skoro nie jest bankiem, nie może powoływać się na przerwanie biegu przedawnienia w oparciu o bankowy tytuł egzekucyjny, w tym prowadzoną na jego podstawie egzekucję. Zważywszy na gospodarczy po stronie wierzyciela charakter roszczenia, przedawniło się ono po trzech latach, a więc najpóźniej z końcem 12 kwietnia 2014 roku (art. 118 i 112 zd. I k.c.), a przy uwzględnieniu kserokopii bankowego tytułu egzekucyjnego – z końcem 17 września 2005 roku. Tak więc nawet gdyby roszczenie zostało udowodnione, pozwana może skutecznie uchylić się od jego spełnienia (art. 117 § 2 k.c.).

IV.  Koszty.

Powód przegrał sprawę w całości.

Pozwana nie wykazała jednak poniesienia jakichkolwiek kosztów, podlegających zwrotowi jako koszty procesu (art. 98 § 2 k.p.c.).